 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Сысьці б да вершаў старых,
сысьці да сябе былога...
Лісты правінцыйнай дзевы
гараць у вясёлай грубцы.
Гальлё за вакном, ці стома,
да ночы бліжэй – да Бога.
І рукапісаў – як лісьця,
цыдулак ад самагубцаў.
А ў рамачцы залачанай
мой князь пазірае горда.
Прыдворны паэт ніколі
ня стане вандроўным бардам.
Вось толькі мае паперы
бялеюць глухой самотай.
А тыя, што спрэс сьпісаны,
нічога ня будуць варты.
І толькі маленькі сшытак,
з шурпатай паперы сшытак,
Хавае мяне былога,
гукае мяне былога...
Ды ў рукі цьвікі забіты,
і дротам душа прашыта,
І ўсе пярсьцёнкі на пальцах –
рукі не прыўзьняць да Бога.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
